Liefdesnieuws

'Niet weten'

^{‘Niet weten’, wat een rust geeft het als we ons zelf gaan toestaan om het allemaal niet te weten.
We denken vaak dat we moeten weten wat we doen en moeten onderbouwen wat we zeggen.
Het liefst met wetenschappelijk bewijs.
Ook is ons aangeleerd dat we ons zelf steeds verder horen te verbeteren. Dat onze ontwikkeling vooral niet stil mag staan, laat staan terugvallen.
We moeten ons ‘opwerken’ zeggen we ook wel.
Stel nu dat we dat loslaten.
We staan ons zelf toe om te gaan berusten in het ‘niet weten’.
We hoeven het allemaal niet te weten.
We hoeven ons dan niet meer te verbeteren.
Niemand weet of wat wij nu zien als ‘verbetering’, eigenlijk ‘achteruitgang’ kan zijn.
Niemand weet of ‘stilstand’ misschien wel integratietijd is.
Misschien zet onze gedachtegang ons juist wel vast in situaties en kan daardoor het leven niet stromen zoals het bedoeld is.
We hoeven ons in het ‘niet weten’ niet meer te verantwoorden.
We hoeven ons niet meer te bewijzen. We zijn al goed, precies zoals we zijn.
Als we ons dat herinneren, komen we in een staat van overgave, berusting.
Het leven ontvouwt zich zonder dat wij hoeven te sturen.
Dat kan in het begin ongemakkelijk aanvoelen, omdat we vaak zo graag alles willen weten.
Dan kunnen we ons voorbereiden, vertellen we ons zelf bijvoorbeeld.
Het ego wat zich te groots profileert is het deel in jou die dat wil, die wil ‘weten’ en ‘sturen’.
Die is bang voor verandering.
Dat deel werkt samen met ons overlevingsmechanisme en die wil uit liefde voor ons, ons op een vaste plek houden om teleurstellingen enz. te voorkomen.
Maar de ziel wil groeien, die wil exploreren.
Die is naar de aarde gekomen met wensen.
En ja, dat gaat regelmatig ook gepaard met pijn.
Maar als je weet dat pijn eigenlijk heling is van opgekropte emoties, opgedaan door al je levens heen. En dat je met behulp van pijn jezelf juist opschoont, waardoor je steeds lichter door het leven kunt bewegen en minder getriggerd zult worden, dan zul je pijn niet meer zien als iets waar je bang voor moet zijn of als iets om te vermijden.
Pijn is de weg naar innerlijke groei.
Als je onderweg op zoek bent naar bevestiging, maak dan gebruik van je innerlijk kompas.
Je lichaam communiceert met je en laat je weten of je je omringd met de juiste personen en situaties of dat het juist tijd is om jezelf weg te halen van plekken of bepaalde personen.
Vaak werkt het kompas via je cellen. Je krijgt bijvoorbeeld kippenvel op je hele lichaam
en/of er rilt iets in je lichaam wanneer iets voor jou als waarheid voelt.
Dit gebeurt bijvoorbeeld als je iets leest of iemand iets hoort zeggen.
Daarbij kun je een enorme vreugde ervaren tot ontroering aan toe.
Ditzelfde zintuig kan je ook laten voelen wanneer iets of iemand een rode vlag persoon of plek is.
Ook dan kan er een rilling door je heen gaan, maar dan gepaard met afkeer/afschuw en eventueel met een misselijk gevoel. Je voelt dan dat je lichaam weg wil.
Het kan zijn wanneer iemand iets specifieks doet of zegt of het kan een plek zijn waar je voelt dat het niet oké is. Onderzoek op zo’n moment of je iets te leren hebt van de situatie of persoon of dat je jezelf er weg mag halen.
Wanneer je op deze manier leert samenwerken met je lichaam, ga je steeds meer leven vanuit je gevoel. Dan heb je niets meer van buitenaf nodig wat jou vertelt of iets wel of niet goed voor je is.
Je koerst op je eigen innerlijk kompas.
Je berust in het ‘niet weten’, je geeft jezelf over en het leven ontvouwt zich precies zoals het voor jou bedoeld is.}